Adopcja

Victoria · niedysponowany, luźny chomiczy stolec

Czy nie mogąc mieć własnych dzieci zdecydowalibyście się na adopcję, czy dziecko powinno wiedzieć, że jest adoptowane ?

brzoskwinka · jestem pojebany/a jak lato z radiem

Tak sobie mysle, ze nawet gdybym miala dziecko przez siebie urodzone tochcialabym adoptowac jedno dziecko. Oczywiscie byloby to uzaleznione od tego czy "byloby mnie stac" na kolejne dziecko. Podarowanie domu komus, to cos cudownego, a szczegolnie takiej malej istotce, ktora nie jest niczemu winna,ze rodzice ja zostawili. nie wiem czy powiedzialabym dziecku o adopcji...ale pewnie pojakims czasie tak, bo potem moglby miec pretensje, ze zostalo to przed nim zatajone

ono · jestem pojebany/a jak lato z radiem

nie będę tu pisać, bo rąbnęłabym wam cały wykład, a nie che mi się pisać, zaś wam nie bedzie się chciało czytać...
więc powiem tylko tyle. zajmowałam się kiedyś tym tematem.
pierwszy odruch - NIE.
wbrew pozorom adopcja nie ma wiele wspólnego z takim sielankowym obrazkiem małego bobaska w ramionach szcześliwych ado-rodziców.
dzieci adopcyjne są trudne, są to dzieci co najmniej 2-3 miesieczne, najczęściej około 6-18 miesiecy, a wiec mają swoje traumy, często mają problemy psychologiczne, zdrowotne. są to najczęście dzieci z tzw. patologii, czesto obarczone FAS (kiedy matka pije w ciaży uszkodzony zostaje mózg płodu i dziecko ma problemy z pamiecią, kojarzeniem, itp.)
proces adopcyjny jest długi i często upokarzający dla kandydatów na rodziców. trzeba udowodnić najpierw w osrodku opiekuńczo - adopcyjnym, a potem przed sądem, że ... zasługuje się na to by zostac rodzicem.
generalnie jeden wielki gigantyczny syf.
potem mi przeszło, przede wszystkim jak poznałam rodziny adopcyjne. niesamowite przeżycie...
natomiast co do informowania dziecka o fakcie adopcji, w tej chwili duza część warsztatów dla rodziców ado poświecona jest jawności adopcji właśnie. dziecko MA PRAWO wiedziec. o dziwo, dla dzieci nie jest to zaden problem!! przyjmują na wiarę, na zasadzie
"Asia jest urodzona, Marek jest adoptowany, gites, idziemy do piaskownicy"
to dorośli mają z tym problemy... jak z wiekszością spraw Wink

no i kuźwa pierdzielnęłam mały wykład Confused

sorki, samo wyszło

Szakal · aaaa kuuuurwaaaaa gonią mnie gnomy

ja jestem za adopcja, w koncu to jest dobry czyn ktory moze byc najlepsza rzecza jaka spotkalo dziecko od chwili narodzin, szansa na godne zycie.

jezeli bym nie mogl miec dzieci to jezeli bym poczul rodzicielski obowiazek to adoptowal bym dzidziusia, ale jezeli nie to rozwinal bym sie zawodowo co byloby nie mozliwe gdybym mial dziecko.

ono · jestem pojebany/a jak lato z radiem

elizz · mam usta namiętne jak brzeg nocnika

ono, czepiasz i zaczepiasz Smile

ja mam nadzieje ze bede mogla miec swoje dzieci, ze wzgledow o ktorych kolezanka wspomniala nie adoptowalabym dziecka, chociaz dawniej wydawalo mi sie ze chcialabym,

co do tego czy mowic dzieciom czy nie: nie mam zdania
a czy ja bym chciala wiedziec ze bylam adoptowana? nie chcialabym

Figo · śmierdzący chujownik z koziej dupy

Ja bardzo lubię dzieci i gdybym mógł- adoptowałbym, Adopcja czy rodzina zastępcza to dla wielu dzieciaków jedyna szansa na normalne życie, na ciepło, którego nie zastapi ciocia z domu dziecka. Uważam też, że każdy ma prawo znać swoje korzenie i pochodzenie dlatego, kiedy uznałbym, że dzieciak jest psychicznie gotowy - powiedziałbym o adopcji.

ono · jestem pojebany/a jak lato z radiem

Szakal · aaaa kuuuurwaaaaa gonią mnie gnomy

bimbasek · spierdolilem z wiadra po skrobance

a czy adoptowalibyscie kalekie dziecko? albo uposledzone? czy wzielibyscie na siebie taką odpowiedzialnosc??

Figo · śmierdzący chujownik z koziej dupy

Natalcia · ospermiony przez stado dzikich murzynów

Ja zawsze chciałam mieć jedno swoje dziecko, a drugie adoptować … bo uważam, że to jest boska nie sprawiedliwość, że takie bezbronne dzieci trafiają do domów dziecka. Jakby tak każdy wziął jedno dziecko to te „bidule” nie byłyby potrzebne Smile

A co do Gosi pytania to nie wiem czy podjęłabym się wychowywania dziecka upośledzonego…. nie wiem czy dałabym rade, ale sądzę, że nie byłoby problemu<chyba> mojej cioci znajomi wzięli chore dziecko i mówią, że może czasami jest ciężko, ale warto było :]

Szakal · aaaa kuuuurwaaaaa gonią mnie gnomy

tak jak wyzej, nie wiem czy dalbym rade i to by bylo bardzo duze wyrzeczenie, zeby jechac gdziekolwiek to o wiele rzeczy by trzeba bylo sie martwic o ktorych sie normalnie nie mysli, wiele rzeczy dodatkowo zalatwiac, a w domu, caly czas opieka (zaleznie od uposledzenia) - podsumowujac podziwiam ludzi ktorych na to 'stac' nie tyle materialnie co duchowo!

ono · jestem pojebany/a jak lato z radiem

a nie chce mi sie pisać, to tylko napiszę, ze
raz - większości dzieci z biduli nie można adoptować, a na adopcję kandydaci na rodziców czekają latami (średnio w tej chwili 3 lata w zależności na jakie dziecko się decydują).
dwa - w naszym pojebanym kraiku wychowywanie dziecka upośledzonego to jazda bez trzymanki - specjaliści, kasa, uprzedzenia społeczne, itd.

Figo · śmierdzący chujownik z koziej dupy

" ..Ostatnio bardzo popularne w świecie Hollywood stały się adopcje.
Gwiazdy coraz chętniej przygarniają osierocone lub porzucone dzieci, aby stworzyć im rodzinę. Bardzo modne jest adoptowanie dzieci pochodzących z Afryki lub Azji."

Jak sądzicie, robią to dla sławy czy z serca ?